به گزارش جام کوردی، سال‌هاست که درباره هتل پنج‌ستاره ناصری، هتل جمشید۲ و هتل بیمارستان ماد می‌شنویم؛ سه پروژه مهم و اثرگذار در گردشگری کرمانشاه که قرار بود چهره خدمات اقامتی استان را تغییر دهند و صدها شغل مستقیم ایجاد کنند.

اما امروز، با گذشت یک دهه از آغاز برخی از این پروژه‌ها، تنها چیزی که تغییر کرده اعداد و ارقام پیشرفت فیزیکی است؛ بی آنکه وضعیت گردشگری بهبود یافته باشد؛ فرصت‌های شغلی جدید ایجاد شده باشد و یا اعتماد سرمایه‌گذاران جذب شده باشد!

این در حالیست که استاندار کرمانشاه سال گذشته در بازدید از این پروژه‌ها تأکید کرده بود که مشکلات آنها باید در کوتاه‌ترین زمان حل شود؛ ضرب‌الاجلی که در گذر زمان حتی از یادها هم رفت و نتیجه‌ این شد که حالا این سه پروژه بزرگ، هر سه در همان نقطه‌ای ایستاده‌اند که ماه‌ها قبل ایستاده بودند!

مشکل سند هتل بیمارستان ماد، نمونه‌ای روشن از گره‌‌ای قدیمی و تکراری است؛ گره‌‌ای که اگر اراده‌ای واقعی برای حل آن وجود داشت، شاید سالها معطل یک پرونده ساده تفکیک سند نمی‌ماند!

هتلی که ۸۰ درصد پیشرفت داشته حالا تنها به دلیل یک اختلاف اداری بین شهرداری و سرمایه‌گذاران زمین‌گیر شده است!

این یعنی ما در کرمانشاه فقط مشکل سرمایه‌گذار نداریم؛ مشکل تصمیم‌گیری داریم و البته اختلاف نظرهایی که ظاهرا ربطی به قاعده و قانون ندارد و زاییده برداشتهای شخصی و برخی منافع پشت پرده است!

در طرف دیگر، دومین پروژه هتل جمشید تقریباً آماده افتتاح است، فقط تجهیزات می‌خواهد؛ تجهیزاتی که بانک‌ها حاضر نشده‌اند تسهیلات آن را پرداخت کنند؛ همان بانک‌هایی که اخیرا استاندار بارها به آنها هشدار داده تا سنگ انداز نباشند.

وقتی پروژه‌ای کوچک با ۳۰ اتاق و ۸۰ تخت برای گرفتن یک وام ۵۰ میلیاردی متوقف می‌شود، چگونه باید انتظار داشته باشیم سرمایه‌گذاران بزرگ به حوزه گردشگری کرمانشاه ورود کنند؟

اما هتل پنج‌ستاره ناصری، داستان طولانی‌تری دارد؛ پروژه‌ای که از سال ۱۳۹۱ آغاز شده و امروز برای تکمیل به ۵۰۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد.

این از همان دست پروژه‌هایی است که فقدان یک سیاست حمایتی مشخص، سالها آنرا نیمه جان گذاشته است!

نه آن‌قدر رها می‌شود که به تعطیل برسد و  نه آن‌قدر حمایت می‌شود که آماده افتتاح باشد!

این‌ها فقط سه پروژه نیستند؛ هشدارند؛ هشدار اینکه گردشگری کرمانشاه قربانی فقدان برنامه‌ریزی، عدم هماهنگی بین دستگاه‌ها و نبود حمایت مالی است.

اگر قرار است گردشگری منجر به توسعه استان شود، باید تکلیف این پروژه‌های نیمه‌تمام به‌صورت شفاف مشخص شود؛ نه با وعده‌هایی که تکرار می‌شوند و نه با جلساتی که نتیجه‌ای ندارند جز فرسایش امید عمومی و سرد شدن سرمایه‌گذاران!

این روزها بیش از هر زمان دیگری، کرمانشاه به یک عزم جدی برای رهایی از چرخه فرسایشی پروژه‌های نیمه‌تمام  به‌ویژه در حوزه گردشگری نیاز دارد.

ما سال‌هاست از تبدیل شدن کرمانشاه به نخستین مقصد گردشگران عراقی سخن می‌گوییم، اما واقعیت این است؛ تا زمانیکه این پروژه‌ها از زمین بلند نشوند، این هدف مهم نه یک برنامه عملیاتی، بلکه تنها شعاری زیبا اما بی‌اثر باقی خواهد ماند!


لیلا سعدوندی
۱۴۰۴/۱۰۱